Hoe doe je dat'? Als je lang genoeg kijkt, ga je vanzelf geel en groen zien voor je ogen. Deze uitdrukking in onze Nederlandse taal kan je letterlijk nemen, nu veel van onze vakantiebestemmingen weer binnen handbereik liggen. Kan je ook niet wachten tot je weer op reis kunt? Welke kleur heeft jouw favoriete vakantiebestemming?

Als je met de auto de grens met een buurland overgaat, merk je het vaak niet eens. Vroeger werd je aangehouden bij de douane voor controle. In het vliegtuig hoog in de wolken heb je helemaal geen idee van grenzen. Je vliegt ergens tussen hemel en aarde en als je uit het raampje kijkt, kan je hier een daar de grens tussen land en zee ontdekken.

Om je eigen grenzen te verleggen, moet je eerst weten waar je grens ligt. Dat is voor iedereen persoonlijk. Hoe zit het met je eigen grenzen? Ben jij je daar bewust van?

Veel coachees met wie ik werk, hebben de vraag dat ze beter hun grens willen aangeven. Als ik vervolgens vraag hoe ze dat nu doen, dan krijg ik vaak als antwoord dat ze niet weten waar hun grens ligt. Ze kunnen hun grens niet voelen. Als je het niet kunt voelen, dan kan je het ook niet aangeven en is het niet zo gek dat je continu over je grens gaat.

Nou spiegel ik mijn coachees en ik word ook door hen gespiegeld. We zijn totaal gelijkwaardig en ik leer elke dag. Het is geen toeval dat ik mensen aantrek die op zoek zijn naar hun grenzen.

Hoe vaak ik al niet in mijn leven over mijn grens ben gegaan. Letterlijk door veel te reizen, de hele wereld over. Figuurlijk door over mijn eigen grens te gaan.

Vroeger vooral omdat ik alles goed wilde doen en voor iedereen wilde zorgen. Zo heb ik een tijd lang geprobeerd om alle ballen in de lucht te houden, om alle rollen als collega, moeder, vrouw, dochter, vriendin zo goed mogelijk te vervullen. Doodmoe werd ik ervan en het kostte met zoveel energie.

Zelf denk je dat je goed bezig bent, je doet toch je best om het iedereen naar zijn zin te maken. Zo moest ik 24/7 zorgen voor een kind met diabetes, daarnaast een leuke moeder zijn voor het hele gezin, had ik een man die een eigen zaak ging starten, een zieke vader, een moeder als mantelzorger. Ik wilde maar wat graag naar mijn werk als uitlaatklep en als afleiding voor thuis.

Als ik vrij was propte ik mijn agenda vol met leuke afspraken met vriendinnen of ging sporten. Alsmaar doorgaan, om het vol te houden en niet te hoeven voelen.

Dat kan je een hele tijd volhouden, totdat je klachten krijgt. Zo kreeg ik zweethanden, voelde me opgejaagd en kreeg een akelig gevoel in mijn maaggebied, plexus solasris oftewel zonnevlecht. Dat is nog steeds mijn thermometer, als die begint op te porren, dan weet ik dat ik even mag voelen of ik goed bezig ben en of ik nog wel de juiste keuzes maak.

Om je grenzen aan te geven, moet je dus eerst voelen. Vaak zit je de hele dag in je hoofd, sta je aan. Door weer te landen in je lijf, kom je in contact met jezelf.

Dat begint al bij het opstaan. Welk ritueel heb je in de ochtend? Grijp je gelijk naar je mobiel om de hele riedel af te gaan? Je bent zo een half uur verder. Ik ken zelfs mensen die met hun telefoon naar het toilet gaan. Vind je het vreemd dat die in de pot beland?

Wat kan je doen? Als je wakker wordt, eerst inchecken bij jezelf i.p.v. in je telefoon, even blijven liggen, wat ademhalingsoefeningen doen, blij zijn dat je leeft, weer een nieuwe dag, kijken waar je dankbaar voor bent en je intentie voor deze dag bepalen.

Zelf doe ik een yoga of een meditatie-oefening en ga na het douchen en ontbijten pas online. Zo bepaal je zelf je dag en ook wanneer je wilt reageren. Ook een bodyscan is een goed begin van je dag. Hierdoor kan je goed voelen hoe het met je lijf is en beter je grens aangeven. Probeer het uit en kijk wat bij je past.

Daarnaast is het vaak lastig om nee te zeggen, omdat we bang zijn om er niet bij te horen, dat we niet aardig gevonden worden, we gepasseerd worden voor die gave opdracht, of dat het te agressief overkomt. Of we voelen ons schuldig, wat zal die ander wel denken?

Als je passief blijft, gebeurt er niet veel en laat je nog steeds over je grens gaan.

Wat dan wel?

Als je assertief bent dan:

• Kom je op voor jezelf en ben je duidelijk naar anderen.
• Hoef je het niet iedereen naar de zin te maken.
• Kan je een verzoek weigeren, zonder je schuldig te voelen.
• Mag je je eigen mening geven en respecteer je een andere mening.
• Moet je kiezen en ben je zelf verantwoordelijk voor je keuze.
• Mag je om hulp vragen.
• Hoef je niet alles zelf te kunnen.

Hoe ben je assertief:

• Uit je gevoelens, begin de zin met, ik zie, ik voel, ik denk, ik wil.
• Benoem het gedrag van de ander.
• Benoem de gevolgen van het gedrag van de ander voor jou.
• Zeg wat je wilt van de ander.

Voorbeeld:

“Het stoort me dat je zo laat komt. Daardoor is er nu minder tijd voor onze bespreking. Ik wil dat je me een volgende keer even belt wanneer je vertraagd bent.”

Assertief zijn is liefdevol voor jezelf opkomen. Het maakt je leven makkelijker, al lijkt het in het begin moeilijk. Het helpt je leven leuker, makkelijker en succesvoller te maken.

Grensverleggend.