Pfff wat vermoeiend is dat toch, je groot en sterk houden. Om het vol te houden, om door te kunnen gaan. Je denkt dat je geen keuze hebt, een uitweg zie je ook niet. Je probeert in deze tijd je zaak draaiende te houden, maar het houdt niet op. Je moet al je creativiteit inzetten om het te laten slagen. Laat dat nou net niet lukken als je onder druk staat.

Dit heeft gevolgen voor de sfeer thuis. Je reageert kortaf naar je partner en de kinderen.

Je houdt je groot en sterk. Het liefste zou je alles uit je handen willen laten vallen en met je hoofd onder de dekens kruipen en wachten tot dit weer voorbij is. Een hoop gedoe, gepieker en stress. Hoe ga je hiermee om? Wat ga je ermee doen? Afwachten en hopen dat het vanzelf overgaat, uitstellen? Of je problemen aanpakken?

Je hoeft het niet alleen te doen. Het kan al enorm opluchten als jij je verhaal, je zorgen met iemand kunt delen. Een luisterend oor, zonder oordeel is dan wel zo prettig. Deel je zorgen en emoties. Uit je boosheid en je frustraties. Het opkroppen heb je al veel te lang gedaan, je weet hoe dat voelt. Dat voelt ellendig, een brok in je keel, een gejaagd gevoel in je lijf.

Het begint met het (h)erkennen dat het er is. Vandaar uit verkennen met een frisse blik. Waarna het op een natuurlijke wijze overgaat in datgene wat je kunt laten of gaat doen.

Heb jij een te zware rugzak en mag die wel wat lichter, zodat je hem makkelijker kunt dragen, bel of mail mij, dan loop ik een stuk met je mee.